Inhoud
De lyrische poëzie Het is een vorm van verbale expressie die het woord gebruikt om een diep gevoel, een reflectie of een gemoedstoestand over te brengen. Deze term wordt vaak gebruikt om liedjes, liedjes en romances te noemen, en lyrische poëzie moet niet worden opgevat als synoniem met poëzie als een literair genre.
Het woord lyrisch Het komt voort uit de oude Griekse praktijk van het reciteren van poëzie waarbij de dichter wordt begeleid met muziekinstrumenten zoals de lier (ook toegeschreven aan Erato, muze van poëzie).
Gezongen of voorgedragen poëzie onderscheidt zich van dramatische of verhalende poëzie doordat het gereserveerd is voor de persoonlijke, liefdevolle en subjectieve rijken. Hij wijst eerder op eenvoudige vormen en het gebruik van metrum en rijm, aangezien zijn interesse eerder gericht is op emotionele recreatie dan op de esthetische verwezenlijking van zijn vormen.
- Zie ook: Poëzie
Enkele traditionele vormen van lyrische poëzie zijn:
- De ode. Lof of poëtische beschrijving van een ding, een persoon (meestal een geliefde of een held) of een situatie.
- Eclogue. Typisch voor pastorale poëzie, verwijst het meestal naar landelijke landschappen en wilde ervaringen, door middel van een karakterisering van de natuurlijke omgeving.
- Het sonnet. Gedicht bestaande uit veertien hendcasyllable verzen (11 lettergrepen) voorzien van medeklinkerrijm, beurtelings onderverdeeld in twee strofen van vier en twee van drie verzen (kwartet en triplet) om een melodische structuur te bereiken. Eeuwenlang werd het beschouwd als de poëtische vorm bij uitstek.
- De elegie. Lied van pijn, afscheid of klaagzang 0.
- Madrigaal. Voornamelijk een liefdesgedicht, kort van lengte maar subjectief van vorm en vol van de bijna vertrouwelijke emotionaliteit van de minnaar.
- Het epigram. Kort lied, meestal satirisch, ironisch of speels, waarin de humor van de dichter wordt getoond.
Voorbeelden van lyrische gedichten
- "Sonnet" van Lope de Vega
Een sonnet zegt me om Violante te doen,
dat ik mezelf in mijn leven in zoveel problemen heb gezien:
veertien verzen zeggen dat het een sonnet is,
spottende spot ga de drie vooruit.
Ik dacht dat ik geen medeklinker kon vinden
en ik zit midden in een ander kwartet;
maar als ik mezelf zie in het eerste triplet,
er is niets in kwartetten dat me bang maakt.
Voor het eerste triplet dat ik binnenga,
en het lijkt erop dat ik op de juiste voet binnenkwam,
Nou, eindig met dit vers dat ik geef.
Ik zit al in de tweede, en ik vermoed nog steeds
Ik ga door de dertien verzen die eindigen:
tel als het er veertien zijn: het is klaar
- "Romance del Conde Arnaldos" (fragment) door anonieme auteur
Wie zou er zoveel geluk hebben
op de wateren van de zee,
zoals er graaf Arnaldos was
de ochtend van San Juan
gaan jagen
voor zijn valk om te mesten,
zag een kombuis aankomen
die wil landen
de kaarsen brengen zijde
torzal gouden tuigage
ankers hebben zilver
platen fijn koraal (...)
- "Soneto XXIII" door Garcilaso de la Vega
Terwijl roos en lelie
de kleur wordt weergegeven in je gebaar,
en dat je vurige, eerlijke blik,
ontsteekt het hart en houdt het tegen;
en zolang het haar, dat in de ader
het goud werd gekozen, met snelle vlucht,
voor de mooie witte kraag, rechtopstaand,
de wind beweegt, verstrooit en verknoeit;
neem uw vreugdevolle lente
het zoete fruit, vóór de boze tijd
bedek de prachtige top met sneeuw.
De ijzige wind zal de roos verdorren.
Alles zal de lichte leeftijd veranderen
voor het niet verplaatsen van zijn gewoonte.
- "To a nose" (sonnet) van Francisco de Quevedo
Er was eens een man die een neus stak
eens op een overtreffende trap,
Er was eens een sayón-neus en schrijven,
Er was eens een zeer bebaarde zwaardvis.
Het was een slechte zonnewijzer,
eens op een peinzend altaar,
er was een olifant met het gezicht naar boven,
Ovidio Nasón was meer verteld.
Er was eens een uitloper van een kombuis,
eens op een piramide in Egypte,
de twaalf stammen van neuzen was.
Er was eens een zeer oneindige neus,
zo veel neus, neus zo fel
dat het in het gezicht van Annas een misdaad was.
- "Rima LIII" (fragment) door Gustavo Adolfo Bécquer
De donkere zwaluwen zullen terugkeren
hun nesten om op je balkon te hangen,
en opnieuw met de vleugel naar zijn kristallen
spelen zullen ze bellen.
Maar degenen die de vlucht tegenhield
jouw schoonheid en mijn geluk om over na te denken,
degenen die onze namen hebben geleerd ...
Die ... zullen niet terugkeren!
De bossige kamperfoelie komt terug
vanuit je tuin de muren te beklimmen,
en 's avonds weer nog mooier
zijn bloemen gaan open. (…)
- "Black shadow" (fragment) door Rosalía de Castro
Als ik denk dat je wegging
zwarte schaduw die me verbaast,
aan de voet van mijn hoofd,
je komt terug om me uit te lachen.
Als ik me voorstel dat je weg bent
in dezelfde zon die je me laat zien
en jij bent de ster die schijnt,
En jij bent de wind die waait (…)
- "Als je je verliest ..." door Ernesto Cardenal
Toen ik je verloor, hebben jij en ik verloren:
Ik omdat jij degene was van wie ik het meest houd
en jij omdat ik degene was die het meest van je hield.
Maar van ons twee verliest u meer dan ik:
omdat ik in staat zal zijn om van anderen te houden zoals ik van jou hield
Maar ze zullen niet van je houden zoals ik van je hield
- "Margarita, de zee is prachtig" (fragment) door Rubén Darío
Margarita, de zee is prachtig,
en de wind
Het heeft een subtiele essentie van oranjebloesem:
jouw adem.
Omdat je ver van mij verwijderd zult zijn
red, meisje, een vriendelijke gedachte
dat hij het je op een dag wilde vertellen
een verhaal. (…)
- "CXXII" door Antonio Machado
Ik droomde dat je me meenam
op een wit pad,
in het midden van het groene veld,
naar het blauw van de bergen,
richting de blauwe bergen,
een serene ochtend.
Ik voelde je hand in de mijne
je hand als metgezel,
je meisjesstem in mijn oor
als een nieuwe bel,
als een maagdelijke bel
van een lente dageraad.
Ze waren je stem en je hand,
in dromen, zo waar! ...
Leef hoop wie weet
wat de aarde opslokt!
- "De definitieve reis" door Juan Ramón Jiménez
En ik zal gaan. En de vogels blijven zingend;
en mijn tuin zal blijven met zijn groene boom,
en met zijn witte put.
Elke middag zal de lucht blauw en kalm zijn;
en ze zullen spelen, zoals ze vanmiddag spelen,
de klokken van het belfort.
Degenen die van me hielden, zullen sterven;
en de stad wordt elk jaar nieuw;
en in de hoek daarvan mijn bloemrijke en witgekalkte tuin,
mijn geest zal dwalen, nostalgisch.
En ik zal gaan; en ik zal alleen zijn, dakloos, boomloos
groen, geen witte put,
geen blauwe en kalme lucht ...
En de vogels blijven zingend.
- "The Pirate's Song" (fragment) door José de Espronceda
Met tien kanonnen per band,
Wind in hun zeilen,
snijdt de zee niet af, maar vliegt
een brik zeilboot.
Het piratenschip dat ze noemen,
voor zijn moed, The Feared,
in elke bekende zee
van de ene naar de andere grens. (…)
- "Ode I - Retired Life" (fragment) door Fray Luis de León
Wat een uitgerust leven
degene die vlucht uit de drukke wereld,
en blijf je verstoppen
pad, waar ze zijn gegaan
de paar wijze mannen die in de wereld zijn geweest;
Dat vertroebelt uw borst niet
van de trotse grote de staat,
noch het gouden plafond
wordt bewonderd, vervaardigd
van de wijze Moro, in aanhoudende jaspis! (…)
- “Vaquera de la Finojosa” (fragment) door de Marqués de Santillana
Zo mooi meisje
Ik zag niet aan de grens,
als een cowgirl
van de Finojosa.
De weg bouwen
van Calatraveño
naar Santa Maria,
verslagen uit de slaap,
door ruig land
Ik heb de race verloren
Ik zag de cowgirl
van de Finojosa. (…)
- "Coplas de Don Jorge Manrique voor de dood van zijn vader" (fragment) door Jorge Manrique
Denk aan de slapende ziel,
de hersenen doen herleven en wakker worden,
aan het kijken
hoe het leven wordt besteed,
hoe de dood komt
zo stil;
hoe snel gaat het plezier,
hoe, na afgesproken
geeft pijn,
hoe, naar onze mening,
elk verleden tijd
Het was beter. (…)
- "Het vergoten bloed" (fragment) door Federico García Lorca
Ik wil het niet zien!
Zeg dat de maan komt
Ik wil het bloed niet zien
van Ignacio op het zand.
Ik wil het niet zien!
De maan wijd.
Paard van stille wolken,
en het grijze vierkant van de droom
met wilgen op de slagbomen. (…)
Zie ook:
- Gedichten van romantiek
- Korte gedichten
- Poëtische beelden
