Inhoud
De verhalend genre is een literair genre dat een fictieve wereld herschept vanuit het perspectief van een verteller. Hoewel de verhalen misschien geïnspireerd zijn door de werkelijkheid, zijn ze nog steeds fictief omdat ze beschrijvingen en perspectieven overbrengen die altijd subjectief zullen zijn.
Het verhalende genre wordt meestal in proza geschreven, hoewel er enkele gevallen zijn van verhalende gedichten, zoals "Martín Fierro" of "La Llíada".
De uitgever van het narratieve genre wordt een verteller genoemd, een entiteit die de gebeurtenissen vanuit een bepaald standpunt uiteenzet en relateert. Die verteller kan de eerste persoon gebruiken (om dichter bij de feiten te komen), de tweede persoon (om een relatie met de lezer tot stand te brengen) of de derde persoon (om een meer objectieve en alomvattende visie te genereren).
In het narratieve genre overheerst de referentiële functie van taal, aangezien het een verhaal vertelt over een bepaald onderwerp of een bepaalde referent (die echt of fictief kan zijn).
De andere twee grote literaire genres zijn het lyrische genre, dat gevoelens of gemoedstoestanden uitdrukt, en het dramatische genre, dat in dialoog is geschreven en bedoeld is voor representatie.
- Zie ook: Verteller in eerste, tweede en derde persoon
De verhalende subgenres zijn:
- Episch. Het heeft een mythisch karakter omdat het de daden van heroïsche wezens, goden en mythologische wezens vertelt.
- Zing van prestatie. Het is de epische vorm die is gewijd aan de heldendaden van de ridders uit de middeleeuwen. Ze worden "liederen" genoemd omdat ze werden overgeleverd door minstrelen die deze verhalen reciteerden, vanwege het analfabetisme van de toenmalige samenleving (11e en 12e eeuw).
- Verhaal. Het is meestal in proza geschreven en wordt gekenmerkt door zijn beknoptheid, door het kleine aantal karakters en door de eenvoud van zijn betoog.
- Roman. Het is langer dan het verhaal, vertelt een opeenvolging van gebeurtenissen en beschrijft verschillende personages in een complexere structuur. Een roman is altijd, althans gedeeltelijk, fictie. Zelfs historische romans, hoewel ze echte gebeurtenissen vertellen, bevatten feiten en passages van fictie.
- Gelijkenis. Hoewel het korter is dan de fabel, probeert het ook een lering over te brengen door middel van analogie.
- Legende. Het is een populair verhaal dat is gebaseerd op een echte gebeurtenis, maar met bovennatuurlijke toevoegingen die verschillende aspecten van het dagelijks leven verklaren. Ze worden traditioneel mondeling overgedragen, hoewel ze momenteel ook in gedrukte versies zijn verzameld.
- Fabel. Het vertelt een kort verhaal met meestal dieren in de hoofdrol die menselijke kenmerken hebben, zoals het vermogen om te spreken, redelijk te denken of verliefd te worden. Fabels bevatten een leer die "moraal" wordt genoemd en zijn bedoeld om de moraliteit van een samenleving over te brengen.
Voorbeelden van verhalende genre
- De Haas en de schildpad. Fabel voorbeeld.
Er was eens een haas die erg ijdel was vanwege zijn snelheid. Hij maakte altijd grapjes over de traagheid van de schildpad. De schildpad negeerde haar beschimpingen, totdat hij haar op een dag uitdaagde voor een race. De haas was zeer verrast, maar accepteerde.
De dieren werden verzameld om de race te observeren en de start- en finishpunten werden bepaald. Toen de race begon, gaf de haas de schildpad een lange voorsprong, terwijl hij er grapjes over maakte. Toen begon hij te rennen en haalde hij de schildpad heel gemakkelijk in. Halverwege stopte hij en lag te rusten. Maar per ongeluk viel ze in slaap.
Ondertussen bleef de schildpad langzaam oprukken, maar zonder te stoppen. Toen de haas wakker werd, was de schildpad slechts een paar passen van de finish verwijderd, en hoewel de haas zo snel mogelijk rende, slaagde hij er niet in de race te winnen.
De haas leerde die dag waardevolle lessen. Hij leerde anderen niet voor de gek te houden, omdat niemand als superieur aan anderen kan worden beschouwd. Bovendien ontdekte hij dat het belangrijkste is om je constant in te spannen bij het stellen van een doel.
- Meer voorbeelden in: Short Fables
- De Odyssee. Voorbeeld van epos in vers.
(Fragment: ontmoeting van Ulysses met de sirenes)
Inmiddels is het solide schip op zijn lichte koers
keek de Sirenen aan: een gelukkige adem drong haar aan
maar plotseling hield die bries op, een diepe kalmte
hij voelde rond: een god maakte de golven glad.
Toen stonden mijn mannen op, vouwden het zeil,
ze lieten het op de bodem van de boot vallen en, zittend aan de riem,
ze maakten de zee wit met schuim met gepolijste messen.
Ik nam ondertussen het scherpe brons, sneed een wasbrood
en terwijl ik het in kleine stukjes brak, kneep ik ze
met mijn stevige hand: ze werden al snel zachter, dat waren ze
machtig mijn vingers en het vuur van de zon van bovenaf.
Een voor een mijn mannen met hen bedekte ik mijn oren
en op hun beurt bonden ze mijn benen en handen vast
op de nek, recht, met sterke touwen, en dan
om met de roeiriemen te slaan keerden ze terug naar de schuimende zee.
De kust was nu niet meer dan het bereik van een kreet
en het cruiseschip vloog, hadden ze liever gezien
de Sirenen kwamen voorbij en lieten hun sonore lied horen:
"Kom hier, geef ons eer, glorieuze Ulysses,
van uw mars bedwingen de vurigheid om ons lied te horen,
want niemand in zijn zwarte boot passeert hier zonder op te letten
naar deze stem die in zoete honing uit onze lippen stroomt.
Wie met plezier naar haar luistert, weet duizend dingen:
de werken weten we dat daar bij de Troad en zijn velden
van de goden legde de macht op aan Trojanen en Argiven
en zelfs wat er overal in het vruchtbare land gebeurt ".
Dus zeiden ze met een lieve stem en in mijn borst
Ik verlangde ernaar ze te horen. Ik fronste mijn wenkbrauwen
mijn mannen maken mijn das los; ze roeiden gevouwen
tegen de riem en staande Perimedes en Eurylochus, werpend
nieuwe touwen om mij dwongen wreed hun knopen.
Toen we ze eindelijk achterlieten en het niet meer werd gehoord
elke stem of lied van Sirens, mijn trouwe vrienden
ze verwijderden het oorsmeer dat ik in hun oren had
geplaatst toen hij kwam en me bevrijdde van mijn boeien.
- Het lied van Roldán. Voorbeeld van zingende daad.
(Fragment)
Oliveros heeft een heuvel beklommen. Kijk naar rechts en zie het leger van de ongelovigen oprukken door een met gras begroeide vallei. Hij belt meteen Roldán, zijn partner, en zegt:
-Ik hoor zo'n volwassen gerucht uit de kant van Spanje komen, ik zie zoveel hoogtes schijnen en zoveel helmen fonkelen! Deze gastheren zullen onze Fransen in ernstige problemen brengen. Ganelon wist het goed, de lage verrader die ons vóór de keizer had gekozen.
"Zwijg, Oliveros," antwoordt Roldán; Hij is mijn stiefvader en ik wil niet dat je nog iets over hem zegt!
Oliveros is tot een hoogte geklommen. Zijn ogen overspannen de hele horizon over het koninkrijk Spanje en de Saracenen die zich in een indrukwekkende menigte hebben verzameld. De helmen waarin het goud is gezet, de edelstenen en de schilden, en het staal van de hoogten, en ook de snoeken en de gonfalons die aan de schilden zijn vastgemaakt, glanzen. Hij kan de verschillende korpsen niet eens optellen: ze zijn zo talrijk dat hij de tel verliest. In zijn hart voelt hij zich sterk gestoord. Zo snel als zijn benen het toelaten, gaat hij de heuvel af, gaat naar de Fransen en vertelt ze alles wat hij weet.
"Ik heb de ongelovigen gezien", zegt Oliveros. Nog nooit heeft iemand zo'n grote menigte op aarde gezien. Er zijn honderdduizend die voor ons zijn met het schild op de arm, de helm vastgebonden en bedekt met een wit pantser; hun gepolijste schilden glanzen, met het ijzer rechtop. Je zult een strijd moeten leveren als nooit tevoren. Franse heren, God sta u bij! Verzet u krachtig, zodat ze ons niet kunnen verslaan!
De Fransen roepen uit:
-Bad die wegloopt! Tot de dood zal niemand van ons je missen!
- Ceibo bloem. Legenda voorbeeld.
Voordat de Spanjaarden naar Amerika kwamen, woonde een jonge vrouw genaamd Anahí aan de oevers van de rivier de Paraná. Ze was niet bijzonder mooi, maar haar zang verheugde alle inwoners van haar dorp.
Op een dag arriveerden de Spaanse indringers, die de stad verwoestten en de inwoners gevangen namen die de aanval overleefden. Anahí was een van hen. Die nacht, toen de cipier in slaap viel, stak Anahí hem met een mes neer en ontsnapte. Ze werd echter kort daarna gearresteerd en uit wraak voor haar rebellie bonden ze haar aan een boom vast en staken haar in brand.
Maar in plaats van te worden geconsumeerd, veranderde Anahí in een boom. Sindsdien is er de ceibo, een boom met rode bloemen.
- Meer voorbeelden in: Legends
- Het Tell-Tale Heartdoor Edgar Allan Poe. Verhaalvoorbeeld.
Let nu goed op. Je houdt me voor gek. Maar de gekke mensen weten niets. In plaats daarvan ... als ze me hadden kunnen zien! Als je kon zien hoe snel ik handelde! Met wat een zorg ... met een vooruitziende blik ... met wat een onzin ging ik aan het werk! Ik was nooit aardiger voor de oude man dan de week voordat ik hem vermoordde. Elke avond rond twaalf uur draaide ik de deurkruk van haar deur om en opende die ... oh, zo zacht!
En dan, als de opening groot genoeg was om het hoofd te passeren, hield hij een dove lantaarn omhoog, gesloten, volledig gesloten, zodat er geen licht te zien was, en daarachter zou hij zijn hoofd passeren. Oh, je zou hebben gelachen om te zien hoe slim hij zijn hoofd draaide! Hij bewoog het langzaam ... heel, heel langzaam, om de slaap van de oude man niet te verstoren. Het kostte me een heel uur om mijn hoofd helemaal door de opening in de deur te steken, totdat ik hem op zijn bed zag liggen. Hallo? Zou een gek zo wijs kunnen zijn als ik?
En dan, als zijn hoofd helemaal in de kamer was, opende hij de lantaarn voorzichtig ... oh, zo voorzichtig! Ja, hij was voorzichtig de lantaarn aan het openen (want de scharnieren kraakten), hij opende hem zo ver dat er een enkele lichtstraal op het oog van de gier viel. En ik deed dit zeven lange nachten ... elke nacht, om twaalf uur ... maar ik vond altijd mijn oog gesloten, en daarom was het voor mij onmogelijk om mijn werk uit te voeren, omdat het niet de oude man was die me irriteerde, maar het boze oog.
En 's ochtends, toen ze net aan de dag begon, kwam ze onbevreesd zijn kamer binnen en sprak resoluut tegen hem, riep zijn naam met een hartelijke stem en vroeg hoe hij de nacht had doorgebracht. Zie je, ik zou een heel slimme oude man moeten zijn geweest om te vermoeden dat ik elke nacht, precies om twaalf uur, naar hem zou gaan kijken terwijl hij sliep.
- Gelijkenis van de zaaier. Evangelie volgens Mattheus.
Die dag verliet Jezus het huis en ging aan de kust zitten. Zo'n menigte verzamelde zich naast Hem dat Hij naar boven moest om in een boot te gaan zitten, terwijl de hele menigte op de kust bleef. En hij begon veel dingen tot hen te spreken in gelijkenissen, zeggende: Zie, de zaaier ging uit om te zaaien. En toen hij het zaad gooide, viel er een deel langs de weg en de vogels kwamen het eten. Sommige vielen op rotsachtige grond, waar niet veel aarde was, en spruitten spoedig uit omdat de grond niet diep was; maar toen de zon opkwam, verdorde en verdorde ze omdat ze geen wortels had. Een ander deel viel tussen de doornen; doornen groeiden en verstikten het. Een ander daarentegen viel op goede grond en droeg vrucht, honderd delen, nog eens zestig en nog eens dertig.
Iedereen die het woord van het Koninkrijk hoort en het niet begrijpt, de boze komt en rukt weg wat in zijn hart is gezaaid: dit is wat onderweg wordt gezaaid. Wat op rotsachtige grond wordt gezaaid, is degene die het woord hoort en het onmiddellijk met vreugde ontvangt; maar het heeft op zichzelf geen wortel, maar is wispelturig, en wanneer verdrukking of vervolging komt vanwege het woord, struikelt en valt het onmiddellijk. Wat tussen de doornen wordt gezaaid, is degene die het woord hoort, maar de zorgen van deze wereld en de verleiding van rijkdom verstikken het woord en het blijft onvruchtbaar. Integendeel, wat in goede grond wordt gezaaid, is degene die het woord hoort en begrijpt, en vrucht draagt en honderd of zestig of dertig voortbrengt.
- De oorlog en de vrede, door Leon Tolstoi. Nieuw voorbeeld.
(Fragment)
Morgen zal mijn doel niet zijn om te prikken en te doden, maar om te voorkomen dat mijn soldaten vluchten voor de terreur die hen en mij zal binnenvallen. Mijn doel zal zijn dat ze samen marcheren en de Fransen bang maken en dat de Fransen voor ons bang worden. Het is nooit gebeurd en zal ook nooit gebeuren dat twee regimenten in botsing zijn gekomen en hebben gevochten, en het is onmogelijk. (Ze schreven over Schengraben dat we op deze manier in botsing kwamen met de Fransen. Ik was erbij. En het is niet waar: de Fransen vluchtten). Als ze in botsing waren gekomen, zouden ze hebben gevochten totdat iedereen was gedood of gewond, en dat gebeurt nooit.
- Ga verder met: Literaire genres
